Reisverslag #4

Met een dag vertraging is hier dan toch reisverslag numero 4. Zaterdag heb ik erg weinig tijd gehad om het wekelijkse verslag uit te brengen en daarom heb ik het maar op zondag gedaan. Tegen de tijd dat ik het verslag af heb liggen de meeste van jullie al te slapen en daarom plaats ik hem op maandagochtend mijn tijd.

Nu dus even helemaal terug naar zondag 29 maart. Een deel van de groep Duitsers zat al weken met smacht te wachten totdat ze een dagje vrij konden houden om naar iHop te gaan. Afgelopen zondag was zo´n dag. iHop is een Amerikaanse pannenkoekenrestaurant keten die bekend staat als de beste ontbijtketen in Amerika. Op ontbijten na kun je er ook lunchen, brunchen en dineren. Ze hebben een breed aanbod in Amerikaanse pannenkoeken, omeletten, hamburgers (Tsja... blijft Amerika), en desserts. Ik ging voor de kip fajita omelet met voor $2 extra 3 pannenkoeken naar keuze, in mijn geval "chocolate chip". Helaas werd mij wat later verteld dat ze de kip fajita niet aan konden bieden, daarom ben ik maar overgestapt op een steak omelet. Alhoewel ik niet weet hoe de kip fajita smaakt heb ik toch geen spijt van de overstap. De pannenkoeken werden geleverd met een kop koffie om het ontbijt idee af te maken, om 17.00 s'middags.

Maandag tot en met donderdag was school as usual. Dinsdag heb ik via de headlines Nederland gevolgd. American Football wedstrijden talloze keren analyseren heeft hier helaas hogere prioriteit. Het is tekenend voor Amerika, als Amerika ergens goed in is dan volgt iedereen het maar als ze ergens wat lager in de pikorde staan dan wordt het niet gevolgd. Een voorbeeld daarvan is mijn gastouder, John. John volgt het Amerikaanse voetbal elftal niet echt maar dat doet hij wel bij de vrouwelijke variant van de sport. Een blik op Wikipedia zegt al genoeg, van de 18 deelgenomen kampioenschappen heeft Amerika er 12 gewonnen, 2 keer tweede, en 4 keer derde.

Het blijft toch heerlijk dat er op vrijdag geen school is. De stad is relatief rustig en dus is er plaats zat op het strand. Vrijdag moest ik echter al vroeg op want we gingen walvissen kijken. Om half 10 bij de haven zijn, 10 uur vertrekken. Het zonnetje stak al mooi aan de blauwe lucht op het moment dat we de boot betreden. We varen de haven uit en het eerste waar we langs op komen is wat de locals de "sea lion hotel" (zeeleeuwhotel) noemen. Het hotel is een boei en het stikt er van de zeeleeuwen. Het water is nog erg koud en daarom liggen de zeeleeuwen op de boei om warm te worden (en bij te bruinen). We hebben ook een hoop dolfijnen gezien, zwart met een witte buik. De eerste walvis duurde echter een tijdje, maar we werden door een zeilboot geseind. Zij hadden iets gezien en dus gingen we richting hun. Walvissen moeten net als dolfijnen adem halen en dit doen ze door water omhoog te spuiten, dit doen ze elke 3 minuten ongeveer. Het was dus te kunst om op het juiste moment op de juiste plek te kijken. Uiteindelijk hebben we er een paar gespot maar echt de grootte van deze beesten was moeilijk in te schatten. Het is namelijk niet zo dat ze net als dolfijnen uit het water op springen, helaas. Het mooie weer zorgde voor een aangenaam sfeertje op de boot en rond half 1 werden we weer afgezet in de haven.

Zaterdag was een dagje van bakken in de zon. We hadden met de hele groep afgesproken op het strand en we hadden zowel een volley- als een football bij. Dus tussen het bijbruinen door hebben we nog een volleybalwedstrijdje gedaan en wat rond gegooid met de football. Het is erg lastig om een ei de juiste richting te geven als je een ronde bal gewend bent, maar oefening baart kunst!

Pasen is geen officiële feestdag in Amerika. Dit omdat Pasen een katholieke feestdag is en Amerika is te groot en herbergt te veel verschillende culturen om religieuze feestdagen een nationale feestdag te maken. De enige feestdag met een religieuze achtergrond is (eerste) Kerstdag. De Amerikanen kennen tevens ook geen 2de feestdagen zoals wij die in Nederland kennen in de vorm van 2de Paasdag en 2de Kerstdag. Op zondag viert mijn familie Pasen, en dit wordt gedaan met de hele familie en in de vorm van een grote barbecue, tsja... het blijft toch Amerika.